تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
مردان خدا نيز براى هدف هاى عالى انسانى و الهى خود، گاهى چنين مبارزاتى دارند؛ يعنى، با اينكه مى دانند دشمنان خدا، خون شان را مى ريزند و سرشان را بالاى نيزه مى كنند؛ ولى باز هم براى نجات اسلام و توحيد، پيكار و جهاد مى كنند تا عكس العمل قيام آنها به تدريج مردم را بيدار و مسير تاريخ را عوض كند.
با وضعى كه پيش آمده بود، خطرات شديدى احكام قرآن و موجوديت اسلام را تهديد مى كرد و آينده اسلام را تاريك و مبهم مى نمود. حتّى معلوم بود كه در آينده نزديك، خورشيد نورانى اسلام غروب و دوران شرك و جاهليت بازگشت خواهد كرد! در اين صورت امام حسين عليه السلام نمى توانست با در نظر گرفتن احتمال يا قطع به ضرر، دست روى دست بگذارد و در خانه بنشيند و ناظر اين مصيبت ها براى عالم اسلام شود.
گذشته از اينكه شرط احتمال تأثير هم موجود بود؛ بلكه امام حسين عليه السلاميقين به تأثير داشت و مى دانست كه نهضت و قيام او، اسلام را حفظ كرده و حركت او ضامن بقاى دين خواهد بود. آن حضرت مى دانست كه اگر بنى اميه او را ـ كه نوه پيغمبر و مركز تحقّق آمال معنوى و اسلامى مردم، و شريف ترين و گرامى ترين خلق و محبوب ترين افراد در قلب جامعه است ـ بكشند؛ ديگر قدرت شان درهم شكسته مى شود و چنان سيل خشم و نفرت مردم به سوى شان سرازير مى گردد كه بايد براى حفظ موقعيت خود، حالت دفاعى به خود گيرند تا بتوانند چند صباحى پايه هاى لرزان حكومت كثيف خود را از سقوط شدن نگاه دارند!
سيدالشهدا عليه السلام مى دانست كه شهادت او و اسارت اهل بيت، ماهيت بنى اميه و عداوت هاى آنها را با اسلام و شخص پيغمبر آشكار مى سازد و عكس العمل قتل او، ريشه هاى اسلام را در دل ها استوار كرده و حس تمرّد و سرپيچى از اوامر امويان را در همه ايجاد مى كند و احساسات اسلامى و شعور دينى مردم را بيدار و زنده مى سازد.
اباعبدالله عليه السلام مى دانست كه وقتى بنى اميه او را شهيد كنند؛ دستگاه خلافت رسوا خواهد شد و مردم به مسير نادرست حكومت پى خواهند برد و معلوم است حكومتى كه دشمن دين و خاندان رسالت شناخته شده باشد؛ هر چند مدت كوتاهى به ظاهر، بر مردم فرمانروايى كند، اما نخواهد توانست ادعاى خلافت اسلامى را داشته باشد و به حكومت خود ادامه دهد.
فاجعه كربلا دنياى اسلام را تكان داد و مثل آن بود كه شخص پيغمبر شهيد شده باشد. در تمام شهرها احساسات خشم آگين مردم نسبت به بنى اميه به جوش آمد و حركت هاى ضد امويان يكى پس از ديگرى شروع شد؛ تا آنكه حكومتى كه به اسم اسلام، ترويج شرك و كفر مى كرد، ساقط شد و آن خون هاى پاك اهل بيت عليهم السلام، بهاى نجات اسلام و شور و هيجان دينى مردم عليه بنى اميه گرديد.
پس معلوم شد كه امر به معروف و نهى از منكر امام حسين عليه السلام از نظر قواعد عمومى و فقهى نيز لازم و از واجبات بوده است و آن حضرت در راه اداى اين تكليف، از جان خود و عزيزترين و لايق ترين جوانان، برادران و يارانش چشم پوشيد و همه را فداى مقاصد بزرگ و عالى اسلامى كرد، و با اينكه سيل مصيبت ها به سوى او هجوم آورد، ثابت و پايدار ايستاد و از دين و هدف خود دفاع نمود.
مناسب است اينجا به سخن علامه شهيد استاد مطهرى اشاره شود؛ وى مى نويسد:
«شرط ديگر امر به معروف و نهى از منكر «احتمال تأثير» است؛ يعنى، اين فريضه، مثل نماز و روزه «تعبدى محض» نيست. به ما گفته اند: شما در هر حال بايد نماز بخوانيد و نبايد سؤال كرد كه آيا اين نماز خواندن اثر دارد يا ندارد؛ ولى امر به معروف و نهى از منكر را بايد با تدبير و انديشه انجام داد؛ يعنى، شخصى روى نتيجه حساب كند و بايد سودى كه به دست مى آيد، بيش از سرمايه مصرفى باشد. اين نظر در مقابل منطق خوارج است كه مى گفتند: حتى اگر كوچك ترين
تأثيرى هم محتمل نباشد، باز بايد امر به معروف و نهى از منكر نمود. عده اى علت انقراض خوارج را همين امر دانسته اند. «تقيه» نيز كه در شيعه مطرح است؛ يعنى، به كار بردن تاكتيك در امر به معروف و نهى از منكر. تقيه؛ يعنى، استفاده از سلاح دفاعى؛ يعنى، در مبارزه ضربه بزن؛ ولى كوشش كن آسيب نبينى».
معناى احتمال تأثير اين نيست كه در خانه ات بنشينى و بگويى: من احتمال اثر مى دهم يا نمى دهم؛ بلكه بايد بروى و حداكثر تحقيق را انجام دهى تا ببينى كه آيا به نتيجه مى رسد يا نه. كسى كه بى اطلاع است و به دنبال تحقيق هم نمى رود، نمى تواند چنين عذرى بياورد.
نظرات شما عزیزان:
